جهاني شدن امروزه يك پديده عام است. در ابعاد مختلف عمل مي كند. ببينيد، با موبايل خودتان در لحظه به جهان وصل هستيد. گذشت زماني كه از شركت هاي چند مليتي صحبت مي كرديم. امروز كمتر واحد اقتصادي است كه فقط در سطح ملي فعاليت كند. حتي در ايران، تمامي واحد هاي توليدي به فكر صادرات هستند و حد اقل دفاتري در ساير كشور ها براي فعاليت هاي خود داير كرده اند. كالاهاي ايراني به دنيا صادر مي شود. برخي از نيازهاي كارخانجات از دنيا تهيه مي شود. ارتباطات جهاني در اقتصاد امروز يك رمز پيروزي است. هر كس كه ارتباطات بيشتري داشته باشد، موفق تر است.
اگر بخواهيم بطور خاص در مورد ايران صحبت كنيم، مي بينيم كه براي انتقال تكنولوژي از متخصصين كشور هاي مختلف دنيا دعوت مي كنيم به ايران بيايند و فعاليت كنند. نيروي انساني را براي كسب تخصص به ساير كشور ها اعزام مي كنيم. با كشورهاي گوناگون ارتباط مي گيريم كه يا به آن ها صادر كنيم، يا از آن ها وارد كنيم. آن زمان گذشت كه تجارت خارجي در انحصار شركت هاي خاصي بود. واحد هاي توليدي كوچك، و حتي تجار كوچك هم ميتوانند در سطح جهان فعاليت كنند و مانعي سر راه آنان نيست. سيستم هاي ارتباطي، امكان مسافرت، و … امكانات بسيار زيادي ايجاد كرده است كه هر فردي مي تواند از آن ها استفاده كند. امروزه فعاليت اقتصادي در سطح جهان معني پيدا مي كند، و نه در سطح ملي.
كساني كه اين فعاليت ها را انجام مي دهند، انسان هستند. هر يك از آنها از يك ريشه اي بيرون آمده و فرهنگ خاص خود را دارد. حال افرادي كه در دو كشور جهان، با دو فرهنگ كاملا متفاوت، ميخواهند با هم ارتباطات تجاري داشته باشند، چطور ميتوانند يكديگر را بفهمند؟ يك فرهنگ واحد تجاري در دنيا وجود ندارد. هر كس، با فرهنگ خودش وارد تعامل تجاري مي شود.
بدون دیدگاه